Hergünümü her saatimi seninle geçirdikten sonra, mutlulugumu bile senınle paylasabıldıkten, mutsuz oldugumda sadece senınle paylasıp telefonda sana aglayabildikten sonra, yapmaya üşendigim kahvaltıyı beni düşünüp zorla yaptırttıktan sonra, ve beni yeri geldi babam gibi koruyup , babam gibi merhamet gösterdikten sonra üstüme düşüp hem canımı bu kadar acıtıp bi yandan ufacık birşeyinle dünyanın en mutlu insanı yapan Sen ! Şimdi yoklugunla sınadıgında işin içinden çıkamıyorum. Öylece gidişinin sebebini bulmaya çalışıyorum. Sesini çok özledim, üzülüyorum her sn, mutsuz uyuyorum mutsuz uyanıyorum. Anılarımızı geçirdigimiz her güzel şeyi yavaş yavaş unuttugumu hissedince canım çok acıyor . Seni unutmaya bile kıyamıyorum ben . sen biliyorsun ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim. Şimdi gelde vazgeç diyorum kendime.
Öldürseydın keske. Gittin sanki hep vardın ama hiç olmadın gibi sanki aldıgım nefesin bile anlamı varken şimdi hiçliğime kayboldum. Çarezisim senin için döktügüm gözyaslarını artık içime atmaya basladım. Senı hayatımdan silebilme ihtimalini kabullenemiyorum . Sen oldun herseyım şimdi sadece hiçliğim. Artık aldıgım nefesi bile derinden çekiyorum içime öyle bi anda bıraktın ki toparlamak için çabalıyorum ama bi dokunsan ansızın düşücek gibiyim. Dinlediğim her şarkının anlamı oldun , şarkı söylemeyen ben şimdi her şarkıyı sana söyler gibi mırıldanıyorum. Kaybettim seni hiç gitmicekmişsin gibi sevdim. bunları okuyamıcaksın sadece senınle sen yokken konusmaya ıhtıyacım var.

__Bilinmez doğru