Ormanın içinden sesler geliyordu ben korkmuştum ama buralarda henüz savaş yoktu düşmanımız da yoktu ne olabilirdi ki? Baba ormanda birileri var dedim durdurdu arabayı dikkatlice baktı kimse yok oğul dedi. Sesleri duymuyor musun dedim. Oho sen şimdiden korktun bre dedi değ diye bağırıp yola devam etti. Ben emindim bir kalabalık vardı orda ses çıkarmaktan da çekinmiyorlardı gülüyorlardı eğleniyorlardı biraz daha ilerlediğimizde yolda babamın arkadaşı ve ailesiyle karşılaştık. Remziydi adamın adı iri yarı pala bıyıklı bir askerdi. Babam cephedeki silah arkadaşıydı. Cephe anılarını anlata anlata bitirtmezlerdi bu inşanlar çok ölüm görmüştü çok kan dökmüş çok da kanamışlardı. Hangi güç onları korkutabilirdi ki ailesi hayatı dışında... selamlaştık durduk hep beraber girip dikkat çekmeyelim olurda bir haber uçarsa düşmana bu aileler asker ailesiydi zevkle denizin dibine göndereceklerinden hiç şüphemiz yoktu. Benim aklım hala ormanda ki seslerdeydi. Bizi takip ettiklerine ben emindim bu sesleri nasıl kimse duymazdı