önce niye yaşıyoruz sorusuna cevap vereyim. ölmek için yaşıyoruz amk. peki bu konuda ne yapabiliriz? ölünce arkamızda bişey bırakabiliriz. varoluşun temelinde bu yatar amk. ilk çağlardan beri insanlar ölünce kendinden bişey kalsın diye duvarlara resim çizmiş. ressamlar resim yapar, şarkıcılar albüm. en olmadı herkes çocuk yapar. arkandan sırf "ulan ne biçim adamdı be keşke ölmeseydi" desinler diye uğraşırsın. çocuğun seni 50 sene hatırlar (sonra o da ölür), torunun fazladan 30 sene ekler, belki torununun çocuğu da babasından falan seni duyar ortalama 100 yıl sonra unutulursun. unutulmak istemiyorsan aşil gibi savaştan savaşa koşarsın.
o yüzden şimdi kendine şunu sor. "ben ölünce arkamda ne bırakabilirim?"

Sağol ufak bir kıvılcımın verdiği sıcaklığı hissettim .