O gece kafeden biraz erken ayrılmıştım. Yolda yürürken birden 2 gece önce telefon numarasını peçeteye yazıp hesabı ödeyeceği sıra cebime sıkıştıran kız aklıma gelmişti.Bu fıstıklla bu gece ilgilenebilirdim. Telefon numarasın nerdeydi acaba ? hah işte bulmuştum. Hala sıkıştırdığı cebimin bir köşesinde duruyormuş. aradım,zaten bekliyormuş o da.evi benim evime yakınmış. geçerken onu da alacaktım, ordan da benim evime geçecektik. kızın kendi evi ev arkadaşlarından dolayı müsait değildi. oraya gidemezdim.hem benim kendi, yalnız başıma yaşadığım evim dururken neden başkasının evinde utana sıkıla sevişeyim ki ?...

otobüsten indim, kızın evine doğru yola koyuldum. hazırlanınca beni arayacağını söylemişti.ben de aheste aheste yürümeye devam ediyordum hazırlanmasına fzaman tanıyordum.en sevmediğim şeylerden biriydi birini beklemek.