Nilüfer beni anlamsız bir şekilde terk ettiğinden beri aradan 3-4 ay arası bir zaman geçmişti. (1. partta geçen 2. kızın adı nilüferdi söylemeyi unuttum k. bakmayın.).ilk zamanlar kendimi kahrediyordum. Kafam Allak bullak olmuştu. zaten hep yalnızdım,ama artık daha da yalnızdım.en azında önceden bir süreliğine de olsa nilüfer vardı ve onun yanında evimde huzurluydum. Dışarı çıkıp da vakit geçirecek kadar bile sürmemişti birlikteliğimiz.Bu kadar kısa olmamalıydı.Bi sevgi bu kadar hunharca harcanamazdı...

Artık yolda yürürken bile herkes bana acayip acayip bakıyordu. Nedeni,bu devrilmez adamın her sokak yürüşünde hıçkıra hıçkıra, içten içe ağlamasıydıı. Hayal ediyordu çünkü. Sokaktan geçen kızları o zannediyordu. bazen yanlarına gidecek oluyordu nilüfer diye ama sonra o olmadığını alıyordu... Sokakta yürüyen sevgililerin yerine kendini ve nilüferi koyuyordu. Çok üzülüyordu... içten içe kahroluyordu resmen...