muhtarı, komşu köyden korucusu, askeri toplanıp geldiler komşunun evinin önüne..
komutan, teröre yardım yataklık etmeye utanmıyor musun deyip vurdu adama.. köyü aradılar
-sonra ne oldu? diyorum..
(yeşilçamdan kalma alışkanlık, mutlu son aramıştım galiba..)
-zütürdüler az biraz mahpus yattı geldi...
başka soru sormadım sonra. soru mu kalmadı bu anısının sonuna, arayacak cevap mı hala bilmiyorum..o sol tarafındaki camdan, bense ön camdan öylece yolu izledik hiç konuşmadan..
bazen aklıma gelir o amca..
oğlu okula devam edebilmiş midir?
öbür çocuklar da okumak isterse nasıl okutur?
kaç koyunu kalmıştır?
en kötüsü de, bu kış da sert geçerse?
ee malum..
•
versen suç, vermesen ölüm..
•
•
•
o değil de milliyetçilik kendi silahını üretmektir algısı oluşturuluyor sanki bu aralar..
fakir, işsiz vatandaşı askere, oy kapmak(?) için ölüme gönderip, (vatan sevgisinden mi mhp seçmeninin oyu sevgisinden mi bilmem!) ağlayan çaresiz o çoban, işçi,emekçi babalara, kardeşlere de başka meslek seçseydi demek nasıl bir zihniyet?
ne zamandır ölmek bir meslek oldu?
•
ha bi de bilal oğlan askerliğini nerde yapmıştı?
•
fidanlar kesilince değil, fidanlar yeşerince sağ olur Vatan...
ya hep beraber..
ya hiç birimiz...