Bebekliğimle alakalı hatırladığım tek şey bir yaz günü kapıya gelen ejderhadır. belki skyrim oynayan kuzenim de olabilir ama bebekliğimde hatırladığım bu. kuzenlerim hep bin ve ikiyüzlüydü bu arada.
6. yaş günümde bütün aile (dayılar kuzenler halalar amcalar dedeler nineler) babamın verdiği enfes bir ziyafette bir araya geldik. enfes dediğime bakmayın nereden bulduysa lösemi hastası bir hindi bulmuş bir ayağı yok annem onu kaşla göz arası pişirdi mişlen lastik gibi çiğnedik bütün gece.

Dedem: heyyyy gidi günler hey ben 6 yaşındayken vampir avlardım be tek elimle hemde
ninem: bilirsiniz hep abartır bu huurçocu
babam: babaaaaaaaaaa
dedem: ne var amk
ben: dedem diyorsa doğrudur karışmayın siz ee dede sonra
dedem -sonra dedim buna oku lan ettehiyatuyu
ben -ee dede eee (heyecandan ölecem)
dedem - e bilmiyor tabi. vampir nereden bilsin ettehiyatüyü. aldım bunu karşıma kore gazisi babamın rahlesine koydum cüzü sabaha kadar oku babam oku ezberletene kadar okuttum pekekente sonra yolladım.
ben: dedem be ! dedem işte ! helal olsun sana! vampir avcısı dedem !
dedemin vampir hikayelerini çok severdim. dedem de bana anlatmaya bayılırdı zaten. zaten bi ben dinlerdim diğer kuzenlerim dedemin palavra attığı hayatında bırak vampiri, bir korg'u(pool'da gece 12'den sonra meydana çıktığına inanılan köpek benzeri havyan) bile alt edemediğini söylerlerdi. dedeme bunları söyleyince onlar benim taşşaklarımı kemirsin derdi. çok gülerdim amk.