daha 17 yaşındayım annem babam ayrı ikisiylede görüşmüyorum çocukluktan beri sıkıntılı zamanlar atlattım iyi kötü kendi cabalarımla yazları çalışarak para kazandım bi şekilde liseye kadar geldim uzun zamandr aynı sınıfta olduğumuz bi çocuk var son zamanlarda flört halindeydik onun sayesindegülmeye başlamıştım hayata tutunmuştum bi gün rehberlik hocası aileyle ilgli seyler sorarken ordan öğrenmiş olcak ki durmadan bu tarz şeyleri sorup duruyordu en sonunnda baya zaman geçti aradan biz hala konuşuyoruz bi gün esprisine herkes birbirine laf atıyordu bana sataşmaya başladılar bende arkadaşlar niçin niçin sevmiyonuz beni dedim gülmeye devam ettik sonra çocuk geldi herkesin içinde seni annen baban sevmemiş ben mi sevcem dedi o an herkes gülmeye devam ederken içim öyle acımıştı ki canım gerçekten çok yandı o an anladım ki arkadaşlar kimseye güven olmuyor acımadan canınızı yakıyorlar sizi hayata bağlayanlar bile...