Ezgi elimi tuttu. bende yüzüne baktım buruk bi edayla gülümsedim.
Ezgi:Çok üzüldüm canım
Ben:Neyse öenmli değil yılda 1 kez gidip görüyorum 28 haziran da.
Ezgi:Hmm neden 28 Haziran
Ben:O gün az daha boğuluyordum. Babam beni kurtardı.2. Doğuşum gibidir hayata tutunduğum gün
Ezgi:Birazdgn bizim kızlar gelir akşam buluşup başbaşa bi şeyler yapalım mı
Bu kadar ciksi bi kız bana resmen yürüyodu.Çaba bile göstermemiştim. Galiba şans yüzüme gülmüştü ya da öyle sanıyordum. Telefon numarasını alıp masadan kalktım akşam 9 da görüşürüz dedim.