2.5 sene tedavi gördüm hala değişen bir şey olmadı, 3. sınıfım bir tane yeni arkadaşım bile yok ilaç tedavisini bıraktım. kabullendim alıştım arada kampüsteki kafelerde oturup gülüşen eğlenen arkadaş gruplarını gördükçe kıskanıyorum bende arkadaşlarımla kafeye oturup eğlenmek, beraberce bir şeyler yapmak istiyorum. oturduğum sıraya -boşsa koyabilir miyim?- diyip çanta mont koymalarını değil, arkadaşım otursun istiyorum. ama bazen, sonra geçiyor.

şimdide kalkmışlar önümüzdeki dönemden itibaren sınav yerine sunum yapılacak diyorlar? ben sunum yapacam ha? 10 dakika o insanların karşısına çıkıp bişeyler anlatıcam, onu geçtim oraya çıkacam? çok zor..

edit: bu başlığın şarkısı:

https://www.youtube.com/w...4Ajw&feature=youtu.be

mehmet pişkin ve kendini tanrılaştıran alexei nilych kirillov anısına..