Ondan sonraki hafta okullar açılmıştı. Cansu Lise 1e başlamıştı. Bense 7.sınıftaydım. Liseye geçmemis olsaydı aynı okulda olucaktık.
 Amcamlarla evlerimizse çok yakındı. Hemen hemen 15 dk mesafe vardı. Sık sık geliş gidiş yapardık ama annemler varken bizim birlikte olmamıza imkan yoktu. Bizim için sadece pazar günleri vardı. Onu her düşündügümde ise sürekli senaryolar yazıyordum artık roller değişmişti. Hasreti artmıştı. Ya bi daha yapmak istemezse korkusuda vardı. Annem tamı tdıbına bir ay süreyle pazara yengemle gitmedi galiba o sıra alışverısı amcam yapıyordu. Bense kötü durumdaydim. Tam bir osbirkolik olmuştum. Hatta bir keresinde cekerken annem kapıya vurmadan odama girmişti. Büyük bir ihtimallede anlamıştı ne tak yedigimi ama sadece ne yapıyorsun demekle yetindi. Elimi nereme sokacağımı şaşırmıs vaziyette birsey sallamıştım fakat yememişti, belliydi. Tamam diyerek geçiştirmişti. Boyle boyle gunler gunleri kovalarken bir pazar günü annemin ağzından ben yengenle pazara gidecegim cümlesi döküldü. Sonunda beklenen an gelmişti. Ayağa kalktım anne evde canım sıkılıyor bende yengemlere geleceğim dedim.