-“ Sen burda kal,tut bunları..” dedi şoför’e beyefendi. Diğer elemana ise başıyla işaret etti onunla gelmesini.

Geldikleri kapıdan çıkınca beyefendi’yi sıcak basmıştı. Düşünüyordu.

Selim onu görmüştü. Suratını görmemesi gerektiğine dair plan yapmışlardı. Bastığı dairede bulmayı umuyordu Selim’i,Tam karşı binada değil.

Merdivenlerden inerken, Birinci kattaki ev sahipleri geldi aklına. Haber vermiş olabilirlerdi Selim’e.

-“ Mahallecek anarşistsiniz he?” diye düşündü içinden.

Apartmanın açık kapısından çıkmadan, üstündeki yabancı yeleği son bir kez daha silkti beyefendi.

Rolünü iyi oynaması gerektiğini biliyordu.O bir amir’di.Niye geldiğini unutmamalıydı.
Nedense stres basmıştı. Midesinde tuhaf bir his vardı.

Derin bir nefes verip, kapıdan dışarı çıktığında, gördüğü manzara karşısında irkildi.
ilk görüşte sayabildiği kadarıyla 6 kişinin hemen önündeydi Selim.

Ellerini yanlarda birleştirmiş, Ebleh bir surat ifadesiyle beyefendiyi bekliyordu.

Arkasındaki 6 kişinin yüzlerinde peçe,en arkadakilerin ellerinde birer beyzbol sopası vardı. Diğerleri,sokağın lambalarının aydınlatmadığı köşede kalmış, silüetleriyle kendilerini belli ediyordu.

Beyefendinin yanında kimlik yoktu. Belinde silah yoktu. Yanındaki eleman hemen Onun önüne geçip, arkadaki 6 kişiye doğrulttu silahını.

Tüm bu polis baskını münazarası, Selim’in süpriziyle atmosferini kaybetmiş, inandırıcılığı yitirmişti.

Beyefendi ağzını açıp tek kelime edemedi önce. Sorular hala kafasını kurcalıyordu. Selim’in arkasındaki 6 kişi ne zaman gelmişti, Telefon ettiği kimdi? Geleceklerini nerden biliyorlardı. ifşa olmuş muydu?

içinde yüzdüğü teoriler denizinden, Selim’in gırtlaktan gelen, kısılmış sesi bozdu:

-“ Hoşgeldiniz Amir bey.” Dedi iğneliyici bir tonda.

O duruşu ve ifadesi, Beyefendiye bilmesi gerekini anlatmıştı hemen.
Polis olmadıklarını biliyorlardı.