iki adam, birbirini karşısına almış iki balkonda, öylesine baktılar birbirine bir süre.

Selim’in dudakları ayrılmış, ağzından nefes aldığı belliydi. Bakışları ise boştu.Şaşkın mıydı? Yoksa öfke içindemiydi, seçilemiyordu.

Göz temasını bozup, beyefendinin telefonu fırlattığı yere baktı önce.

Sonra tekrar beyefendiye döndü. Omzunu sağa ve sola kıtlatıp, yeleğinin cebinden blackberry marka bir telefon çıkardı.

Bakışlarını beyefendiden ayırmayarak, kısayola aldığı numarayı tuşladı.
Beyefendi ise merak içinde Selim’i izliyordu.

-“ Geliyorlar, Polis bey... ” dedi kendinden emin bir ses tonuyla, Şoför’ün silahını doğrulttuğu renk vermeyen çocuk, elleri hala başında kenetlenmişken.

Beyefendi, renk vermeyen çocuğa dönüp;

-“ Nereden biliyordunuz geleceğimizi?” diye sordu.

Renk vermeyen çocuk hafifçe sırıttı. Kaşlarını kaldırabildiği kadar yükseltti.
-“ Bilmiyorduk ki..” dedi derin bir nefes vererek.

Tekrar Selime döndüğünde, telefonunu kapatmış, yine aynı soluk ifadeyle ona bakarken gördü beyefendi.

Sağ elini havaya kaldırmış, işaret parmağıyla zemini işaret ediyordu.
Aşağı gelmesini söylüyordu.

Beyefendi, hiçbir şey demeden başını salladı.