ulan o ölen levent kırca değil benim çocukluğum. ülkenin daha anasının bellenmediği, maden ocaklarında 300 kişinin ölmediği, ankara'nın merkezinden bombaların patlamadığı, düşman ülke deyince sadece yunanistan'ı bildiğimiz, ülkedeki insanların şimdiki gibi 10'a 20'ye değil, alt tarafı sağcı solcu diye ikiye bölündüğü o güzel günlerdi levent kırca. akşam televizyon başına geçip elma portakal soyarak kahkahalar attığımız günlerdi o. hayatında iki kelimeyi yan yana getirip espri yapmaktan aciz zütlekler geçmiş klavye başına; iyi ki öldü, oh iyi oldu diye yorum yazıyor. sizin o yorum yazan parmaklarınızı, 5 para etmez vicdanınızı gibiyim. size can veren o spermi, sizi doğuran ebenin elini, ayağını gibiyim.