Dedem bana, bu kitap senin için tehlike oğlum. Bu kitap seni her şeyden kurtarabilirde, her şey daha da kötüye gidebilir. Kitap çok kasvetliydi. Kitabın oradaki varlığı şerli varlıkları rahatsız ediyordu. Benim korkum şerli varlıklar değildi. Benim korkum şerli varlıklar yüzünden hayatım hiçbir zaman normal olmayacak korkusuydu. Dedem kitabı kaldırıp sandığına koydu. Tekrardan yatmak istedim, ben yatınca dedem de fazla uzatmadı. Burada pekte kalmak istemiyordum. Yarın giderim diyerek uykuya daldım. Sabah oldu dedem erken kalkmış zaten köy yumurtası falan almış komşulardan haşlamıştı güzelce kahvaltı yaptık. Kuzine (Soba) vardı . Kuzinenin fırın yerine patates koyduk. Çok güzel pişti yedik vs vs… Gitmek istiyordum dün gece ama şu eski günlerimdeki köy hayatımda ki gibi anılarım depreşince gidip kalmak arasında ikileme düştüm. Ben bu kasvetli ve her an korku içinde olduğum hayatı istemiyordum. Keşke hayatım eskiden olduğu gibi huzur dolu günlere dönseydi. Akşama doğru, dede ben gidim daha dedim. Daha bu işlerden kurtulamayacağımı biliyordum artık. Karşıma da ne çıksa takmayacaktım artık. Ismarlaştım dedemlerle ama o gün benim için çok duygu yüklüydü. Köy hayatı ve o kuzinenin bana verdiği anlamsız mutluluk…
Eve geldim tekrardan, babamlara dedim evdeyim dedemlerden geldim diye. Babam biraz bağırdı çağırdı buraya gel o zaman dese de işime gücüme bakayım dedim. Cesaret hapı yemiş gibi anlamsızca davranıyordum.
Ama bunları yapmamdaki sebebin o kitaptan uzaklaştırılmak olduğunu bilmiyordum…