Hafta sonlarını oldum olası sevmemişimdir. Yalnız olan bana, yalnızlığımı daha çok hatırlatır hafta sonları. Hafta içi yine bir şekilde geçer ama hafta sonları, işte tam da her şeyin yüzüme yüzüme vurduğu günlerdir.Bir an önce bitsin diye dua ederim bazen.

Yine klagib bir hafta sonu geçecek işte. Yine gerilim dolu aile evimdeyim. Huzursuzum,mutsuzum.5 parasız olduğum için ne dışarı çıkabiliyorum kafa dağıtmaya ne de bir aktivite yapabiliyorum.Bu soğukta paran yoksa mecbursun evde oturmaya yapacak bir şey yok.

Babam zaten hafta sonu hayatta evin yolunu bulamaz. Evin 24 yaşındaki genç oğlu benim ama alem yapan babam...

Aslında, yemişim alemini falan benim kafam dağılacak kadar arkadaşım, param olsun yeter lan. Mesela ne istiyorum biliyor musunuz, arkadaşlarımla bilardoya gitmek,ya da ne biliyim okey falan oynamak istiyorum.Bir arkadaşımla oturup çay içip muhabbet etmek istiyorum mesela. Basit şeyler. Aptalca şeyler belki de ama özeniyorum işte... Belki de hiç olmadığındandır...

Para meselesine gelince, aslında sadece 300 lira, şuan benim bütün kişisel problemlerimi karşılayacak ama olmayınca olmuyo işte. Baba sorumsuz olunca da aradığınız kişiye ulaşılamıyo...

Sevgili mevgili bana lüks şeyler zaten.Ben o defterleri kapattım azizim. Beni kimse sevmez, sevemez,sevmek istemez...

Bu da sizinle dertleştiğim bir hafta sonum olsun kardeşlerim.

Vesselam...