Kimse cevap vermedi. Kızcağız zaten ağlamaktan ve hıçkırıklarından cevap verecek durumda değildi.

Torbacı ise girdiği transtan çıkamamıştı.

Renk vermeyen genç ise, beyefendinin aynı bir ifade takınmış, ağzından çıt çıkmıyordu.

-“ Cevap versenize lan!” diye bağırdı şöfor.

Beyefendinin gözü ise, üçlünün hemen arkasındaki sehpaya takılmıştı.
Zoraki bir gülümseme kapladı yüzünü. Gençlerin arasından geçip, sehpanın üzerindeki telefonu aldı.
-“ Selim burda bak..” diye gösterdi şöfore elindeki telefonu.

Aniden buz kesilen mimikleri, sinirini yansıtıyordu beyefendinin. otokontrolden böylesine çıktığını görmek, herkes için ilkti.

Kendiside farkındaydı bu durumun. Hava almak için balkona çıktı.

Geçmeyen sinirine mağlup olup elindeki telefonu bir hışımla aşağıya fırlattı.

Kafasını tekrar kaldırdığında gördüğü şey ise, aniden irkilmesine sebep oldu.

Karşı binanın balkonunda, Ayakta hareketsiz bir biçimde dikilmiş,ona boş gözlerle bakan biri vardı.

-“ Selim..” diye mırıldandı beyefendi.