---[ Nedime] ---
El ve ayak bilekleri terlemekten kaşınmıştı Nedime’nin. Yatağının dört bir ucuna bağlanmıştı.

Beyaz köpükle kaplanmış duvarlara bakıyordu sessizce.
Bazen, yatağının hemen başındaki boşluğa fısıldıyordu. Konuşuyor gibiydi.

Ortam öylesine sessizdi ki,Zemin katta olmasına rağmen, dışarıda yağan hafif yağmurun sebep olduğu ıslıkları duyabiliyordu Nedime. Kapı çalınmadan açıldığında, sanki tüm bina onun sürtünme sesiyle yankılanmıştı.

Önlüklü bir kız girdi içeriye, Elinde metalden bir yemek tepsisi vardı.
Tavuklu Makarna, Domates çorbası ve tatlı getirmişti bir tutam ekmeğin yanında.
Nedime zayıf refleksleriyle tepki bile veremedi.
Kımıldamadan yatağında öylece uzanıyordu.

-“ Yemeğini getirdim” diye lafa girdi kız. Gülümsüyordu.

Nedime cevap verir gibi fısıldadı.Ama önlüklü kıza değil, Yanındaki boşluğa.

Görevli kız, Tepsiyi Nedime’nin ayak ucuna koyup, Kızcağızın ayaklarını çözmeye başladı.
Anlaşılmaz bir şekilde güvende hissediyordu kendini,bir sorun çıkmayacağından emindi.
Elleri çözülürken dahi hareketsizdi Nedime, Sanki görevli orada değilmiş, odaya hiç girmemiş gibiydi.

-“ Hadi bakalım,gel..” diyip sırtından tuttu Nedime’yi,dik pozisyona getirdi.

Nedime dalgın halinden çıkıp,Önlüklü kızın gözlerine boş ve sulanmış gözlerle bir müddet baktı.

-“ Yemeğini getirdim ?” diye tekrar konuşmaya çalıştı kız. Sessizlik onu da huzursuz etmişti.
Nedime göz ucuyla yatağın sonundaki tepsiye baktı.

Başını sağa sola düşürürken tekrar fısıldadı duyulmayacak şekilde.

-“ he? Ne dedin Nedimeciğim?” diye sordu kız.

Nedime bir anda başını ve bakışlarını kıza kitledi.

Önlüklü kız aniden irkildi ve kendini geri attı.

-“ Kardeşime getirmemişsin!” dedi Nedime.Buz gibi bir yüzle.

Yatağının ucundaki boşluğa işaret ediyordu.