Yine o koridardaydım. Kapıyı görüp yine koşmaya başlıyorum. Tam kapiyi acacakken eller beni yine tutuyor. O sesi duyuyorum tekrar.. "Bekle daha değil" diyor. Bağırıyorum neyin zamanı değil ulan diye. Her şeyi öğreneceksin diyor. O çarşaflı insanlar sivri dişlerini göstererek yüzüme bakıp kendilerinden geçercesine gülüyorlar. Ankarada ki evimdeyim. Taylan ve ezgiyi başbaşa görüyorum. Benimle ilgili konuşuyorlar. Yaptıkları plandan bahsediyorlar. Taylan artık onun işi bitti diyor kahkaha atıyorlar. O çarşaflılar bana bakıp gülüyor tekrar tekrar. ileride küçük bir kız çocuğu var çarşaflilar ona dogru koşuyor. Kizi oradan kurtarmazsam onu paramparça edecekler. Kahkahalar giderek yükseliyor kıza doğru koştukça. Sonra yine o eller beni sımsıkı tutuyor ve bağırıyorlar daha değil hayır zamanı değil. Bu sefer dağda kalacağımız oteli görüyorum. Yanıyor çarşaflılar acıyla bağırıyor.