"Sevemiyorum dediğim anlar oldu, daha sonra sevip ama yine de ulaşamadığım zamanlar da.

Kavuşmayı çok istedim ama olmadı, affet beni. Bu kadar güçsüz, çabucak yıkılan biri değildim ben. Kalbim böylece kırılıp dağılmazdı eskiden.

Ne değişti, ne gelişti bilmiyorum.

Derdimi anlatmaktan bile aciz halde, öyle ya da böyle bir son beklerken her gün benliğimden bir parça daha kaybediyorum.

Çok kısaydı tanışıklığımız, sohbetlerimiz. Yine de ne bileyim, sen de kendimden bir şeyler buldum diye düşünüyorum bir kaç gündür.

Aklıma geliyorsun bazen, diyorum ki "doğru olanı yaptın, hayatındaki en erdemli olduğun zaman." diyorum.

Bana ait olmanı, bana sarılıp beni öpmeni düşündüğüm de oldu.

Hayalde kalacağını bilerek dalıp gitmenin ne kadar çaresiz bir durum olduğunu öğrettin.

Belki başka bir hayatta, başka zaman ve mekanda beraber olacağız.

Fakat artık olmaz, mutlu olduğunu biliyorum.

Mutlu olduklarınla yaşaman dileğiyle."