Günler geçiyordu. Her geçen gün Ati abinin, Akın abinin yardımıyla bizim çalışmamızla daha iyi günler görmeye başladık.
Mutlu günlerimiz, umut veren yarınlarımız vardı artık.
Artık yaşım 18'i geçmiş yetimhane korkum kalmamıştı.
Tarık ile de görüştüğümüz zamanlar da alıyorduk haberleri. Artık bizden ümitlerini kesip, ölüm haberimizi beklemeye başlamışlardı.
Tuğra denen züt "zaten gelirlerse onları ben öldürürüm" demiş.
Bir insan bu kadar vicdansız olurdu. Vicdanını gibtiğim, aklıma her geldiğinde bildiğim tüm küfürleri ederek bir ziyaret yaparım.
""Eren'in kavgası gürültüsü çoktu.
Tanıştığı kişiler hep hap, esrar içen kişilerdi. Erken yaşta girdi o pis ortamlara, biz onun kadar kaynaşamadık o ortamlara, uzak durmak istesek de ister istemez esrar çekmekle başlamıştık sonunun bizi nereye zütüreceğini bilmediğimiz yola."" ”Spoiler vermiş oldum ama neyse” demiştim yukarılarda size : )
Akşam üzeri işten çıktım eve geldim.
Arkamdan Eren geldi.
- Abi sana bir şey söylemek istiyorum, dedi.
- Söyle kardeşim noldu? dedim
- Abi Çağlar geldi bugün dükkana, dedi
- Kafanı gibiyim Eren nerde çalıştığını mı söyledin ona, dedim.
- Abi sordu söyledim, dedi.
- iyi tak yedin Eren, ben kötü ortamlardan uzak duralım dedikçe sen bataklığa gidiyorsun, dedim.
Ortam kızışmıştı ve biraz önceki bağırarak ve sinirli söylediğim söz karşısında Eren de sinirlenmişti.
- Ben buyum abi anlıyor musun? Ben buyum.
Ben ailem bu.
Bu benim damarlarımdaki kanda var.
Beni çekiyor bu ortam, ben de girmek istiyorum.
Beni değiştirmeye çalışma abi.
Canını yakarım anlıyor musun? dedi.
Söylediği son söz karşısında dona kalsam da, o an Eren'e sağlam bir kafa attım.
- Hadi lan kalk yak lan canımı yaksana, hayırdır Eren noluyor, hangi ara unuttun sen abini? dedim.
Eren yerde yatıyordu ama benim onu bırakmak gibi bir niyetim yoktu.
Boğazına yapıştım galiba boğacaktım gözlerim kararmıştı ve arada salladığım yumruklardan Eren'in burnundan akan kanı yüzünde gördüğümde biran durakladım.
- Seni de tanıştığın insanları da o kanı bozuk ailenin de dıbına koyum Eren, dedim.
- Senin tek ailen var o da bu evdeki kişiler anla lan bunu artık gibtiğimin beyinsizi, dedim
-Yok Çağlar'ıymış yok otçu ibo'suymuş bırak oğlum o gibtiğimin adamlarını bırak.
O adamların hayatı tak seni de o takun içine çekerler, dedim.
Birden Eren ayağa kalktı.
"Keeess laannn, keeess sesini" diye bağırdı.
- Ben buyum Samed anlıyor musun ben buyum, dedi.
Neye uğradığımı şaşırmıştım yıllarca ağabeylik yaptığım kardeşlik yaptığım kişi artık baş kaldırıyordu bana.
Üzerime doğru belinden çıkardığı bıçak ile bana doğru yürümeye başladı.