Gördüğümüz kişiye sevinsem mi üzülsem mi bilemedim o an.
ilk önce sevindim sarıldım boynuna. Benden sonra Eren sarıldı ama kızgınlığını hissetmemek elde değildi, çünkü o bize sarılmadı.
Biz onu o da bizi gayet iyi tanıyordu çünkü.
- Hadi bakalım gidiyoruz, dedi Murat abi.
- Abi biz yurttan kaçtık geri dönmeyeceğiz, dedim.
"Bana mı söylüyorsun lan bunu" diyerek kulağımı kıvırdı.
-Ben 1 aydır hemen hemen her gün gelip gittim geldiniz mi diye.
Başınıza bir iş mi geldi diye, siz gibinizi taşağınızı gezdirirken, endişe duyan bendim ben.
Şimdi diğerleri nerdeyse söyleyin gidip onları da alalım gelin hepiniz, dedi Murat abi sinirli bir şekilde.
- Bilmiyorum abi nerde onlar kavga ettik onlar kendi yoluna biz kendi yolumuza çıktık Eren ile, dedim. Bana sağlam bir tokat attı.
- Yürüyün yurtta konuşacağız bunları, dedi.
"Abi bizim için hiç iyi bir şey yapmıyorsun, sen gittikten sonra değişti orası" desem de anlamadı.
Soner abi ordaydı havluda.
- Ooo! Kaçaklar geldiniz mi sağ salim ya diğerleri nerde? dedi.
Kimse ses çıkarmadı daha sonra Murat abi:
- Anlatacaklar Soner ben sana söylerim sende alır gelirsin, dedi.
- Tamam Murat abi, dedi Soner abi.
Direkt müdüriyete gittik, bizi gören Tuğra müdür pek sevinmedi.
- Yakalandınız mı sonunda ha milletin işi gücü yok da sizle mi uğraşacak lan yavşaklar, dedi.
Murat abinin gözünün içine baktım, anladın mi şimdi diye.
Murat abi için kendi doğrusu buydu onu da yaptı ve bizi buraya getirdi.
iki bakıcı geldi. Bizi aldılar odaya zütürdüler, ilk önce banyo yapmamızı daha sonra odaya geri gitmemizi söylediler.
Odaya girdiğimde yatağımda birisi yatıyordu.
Bizim oda dolmuş bile herbirimizin yatağına yeni sahipleri gelmişti.
Bir şey demedim diyemedim.
Akşam olmuştu, yemek saati geldi yemekhaneye indik.
Daha sonra bir uğultu oldu o an "kaçanlar bunlar mıymış" diye.
giblemedim. Sessizce yemeğimi yedim.