Ertesi gün dudağım patlak, gözümün altında biraz morluk ve şişlik ile dükkana gittim.
Beni gören Akın abi.
- Hayırdır Samed noldu? dedi.
- Abi önemsiz bir şey, arkadaşım ile biraz kavga ettik, dedim.
- Yok demi sorun, dedi.
"Yok abi" diyerek söylediğim yalanı daha fazla uzatmadım oda uzatmadı.
Bizimkiler de buna benzer yalanlar söylemişler soranlara.
Bir daha gitmedik o eve, gidemedik.
Eren çok zorladı abi gidelim ne olacaksa olsun diye ama müsaade etmedim.
Eren zor birisiydi ama dinlerdi beni.
Havaların sıcak olmasından dolayı pek kapalı bir yerin önemi yoktu.
Ama kışın neler yapabilirdik hiç bilmiyordum o zamanlar.
Zaman zaman aklıma geliyordu kara kışın gelecek olması.
O günlerde ev kiralamak aklıma gelmişti.
Onun için birkaç emlakçı gezdik kiralar yüksek gelmişti onun haricinde ise kimse bize ev vermedi.
Ya da vermemek için yüksek söylediler fiyatları.
Sahabiye Mahallesi'nde ucuz ve eski evlerin olduğunu duymuştum.
Bir gün iş çıkışı bizimkilerle birlikte, 2 grup olduk kiralık ev aramaya başladık.
Bir parti teşkilat binasının oralarda eski 2 katlı binanın 1. katındaki evde kiralık yazıyordu. "Galiba evi bulduk" dedim kendi kendime.
- Abi ne diyorsun olur mu bu ev, dedi Ömür.
- Yarın bir görüşelim inşallah olur, dedim.
Oradan ayrıldık, yarın olsa da ev sahibini arasak diye beklemeye başladık.
Saatin verdiği rahatlıktan dolayı yavaş yavaş, aheste aheste yürümeye başladık.
Evin kirasını biran önce toparlamayı kararlaştırdık.
Yarın olduğunda iş çıkışı direkt evin olduğu yere gittik.
Bizim aklımızda olan, adamın telefonu yada iletişime geçebileceğimiz bir şeyler bulmaktı.
Şansımız yaver gitti ki adam birilerine evi gösteriyordu.
Sülo ve ben adamın yanına gittik. Diğer eve bakanlar gittikten sonra.
- Merhaba abi bu evin sahibi sizsiniz galiba? dedik
- Evet benim delikanlı, dedi ev sahibi.
- Benim ismim Samed, buda arkadaşım Sülo
Sizin de razınız olursa, biz bu evi tutmak istiyoruz, dedim.
Adam önce beni sonra Sülo'yu baştan aşağıya bir süzdü.
- Sizin aileniz falan yok mu, kendi başınıza mı tutacaksınız evi? dedi.
Sülo yetimhane diyecek oldu. Söze hemen ben atladım.
- Abi biz Kayseri'nin kasabasında oturuyoruz, ailemiz orada şuan ben Kapalı Çarşı'da çalışıyorum arkadaşım da lokantada, okullar açılına kadar devam edeceğiz çalışmaya sonra ailem de gelecek dedim.
Adam düşünerek bize bakıyordu.
- Kirası ne kadar abi, dedi Sülo
- Aylığı 150 TL, dedi ev sahibi.
Bu bizim için büyük bir paraydı. "Nasıl ödeyeceğimizi bilmeden tuttuk evi" dedim.
-Daha size veriyorum demedim, dedi ev sahibi.
Biraz bozulmuştum ama gurur yapacak sıra değildi şimdi.
Adam bir bana bir Sülo'ya baktı tekrar
- Gençler, dedi. Sustu…