akıttım zehrimi üstün başın toprak, tanrı.
gecenin hırsız vaktinde uyanmıştım yanımda sen, benden suç istedin ben senden af diledim. yalnızlığın da kuşkusuz güzel taraflarına dokunduk aynı yorgan altında. saatlerin bitmeyen tiktakları dakikaların hızlı kovalamalarından kaçıyordu..
hani demiştin ya "keşke içine koysalar beni" diye o zaman anladım tanrının hatasını: tek bedende iki ruh bir kadın bir erkek, iki yalnız çocuk gözleri kocaman elleri yara bere..
yaralandık, kirlendik, kirlettik, pişman olduk, mutlu olduk, yalnızlığın doyumsuzluğuna seninle beraber dokunduk..
tadıma baktım parmakların ağzımda. ben ifadesiz zorlamalardan kaçtım sen ruhumu boğdun sularında tanrının.
ve ayrılık vakti geldiğinde sonrasını düşünmediğim koyboluşlarda dokundu sesim kulaklarına..
şimdi sen yoksun ya
artık bende biraz daha fazlasın..
yok olman dileğiyle..

cism-i can'dan suların ötesine..