tabi unutma evresinde görüştüğüm yığınla adam oldu ama hiçbiriyle olmadım olamadım, içi almıyor insanın bir yerden sonra. derken bu ilk olan nereden nasıl bulduysa beni buldu. evimi numaramı her şeyi değiştirdim muhtemelen okulumdan diye düşünüyorum. bi gün okulun önünde gördüm kendisini beni beklerken, yolumu değiştirmem mümkün değildi konuştuk falan filan yeniden başladı bir şeyler derken çektim kendimi tabi bu arada yine içimde fırtınalar kopuyordu, ev almış evine hayırlı olsuna bile gittim borcam çiçek alıp, bilenler bilir kızılayda çiçekçiler vardır sakarya da ortanca almıştım soldurmuş hemen 3. günde, bana verdiği değeri koydu ortaya diye o gün kırıldı hevesimin büyük kısmı, neyse bununla da kopardım tüm bağı, içimde birine karşı bir şey kalmayınca giydirmeden ayrılmam onun yanından yakınından, ne var ne yoksa içimde kusup gittim.