neyse gel zaman git zaman adamla ilişkiyi iyice rayına oturttuk derken birden kayboldu, memleketine gitti günlerce haftalarca telefonlarıma yanıt alamadım. bir gün ankarada rastladım kendisine bilen bilir kızılayda ata iskenderde yemek yerken gördüm tek başımıza idik ikimizde, her şey içimde soğudu sesimi bile çıkarmadan kalktım gittim, sevdiklerime kin beslemek genimde yok, yapamıyordum, beni görüp ayağa kalktı seslendi, usulca kalkıp gittim arkamdan geldi biraz sonra kaçtım resmen oradan, belki de duygularımı açığa vurmaktan korktum, güçsüz görünmek en büyük korkumdu o zamanlar