dinleyecek varsa anlatırım

o da beni görünce gülümsedi, hızlandı ve yan yana gelince sanki kırk yıllık sevgilisiymişim gibi sarıldı bana. ne yapacağımı şaşırdım. hani sevgilim artık ama o kadar sıcak bi karşılama beklemiyodum. derken dudağıma da yapıştı. caddenin ortasında öpüşüyoruz ama ben orda değilim. eskişehirde değilim. uzaydayım.

ilk şoku atlatıp, kendime gelince elinden tuttum, yürümeye başladık. bişeyler de konuşmuştuk ama hiç hatırlamıyorum gerçekten. neyse kahvaltı yapalım mı diye sordum. olur dedi. gittik adalardaki cafelerden birinde kahvaltımızı da yaptık. sonra bu neyse adını da veriyorum ayla. çok uykum var dedi. ben de hani çakallığımdan filan değil öylesine, istersen bize gidelim uyursun dedim. çok iyi olur dedi. bizim eve geçtik