Size hikayenin başında bahsettiğim okulun yiyişme mekanı olan yeri hatırlıyor musunuz ?Hani spor salonunun arkasındaki yol. işte sınıfta olmadığımız zamanlarda oradaydık. Artık oranın müdavimi olmuştuk. Oraya gittiğimiz zaman iş daha da çığırından çıkıyordu. Orada herkesin kendi halinde takılması ve kimsenin kimseyi giblememesi bize de cesaret veriyordu.

Birkaç hafta bu rutinde geçti. Rutin diyince hemen sıkıcı zannetmeyin amk. Kızı ayaküstü zütürüyordum lafın gelişi rutin dedim. Bu birkaç hafta boyunca sadece okulda görüşmedik tabi. Dışarda da görüşüyorduk ama farklı birşeyler olmuyordu. Gidiyorduk bir cafeye ve ya sinemaya önce biraz muhabbet ve ya filmin başlaması sonra öpüşme, koklaşma, elleşme, en sonda istiklal marşı ve kapanış. Hep bu düzende devam etti birkaç hafta. Birbirimizin vücuduna uzak kalmış olmanın özlemini gideriyorduk.