Bazı şeyler biter, beraberinde bir çok şeyi beraberinde bitirir. Aynı o yaz mevsiminin bizden aldığı zütürdüğü şeyler gibi.

Ben çabuk olgunlaştım, insanları çabuk tanıdım ve çoğu yaşıtımın şimdi yaşadığı duyguları 15 yaşında bir çocukken yaşadım, daha doğrusu yaşamak zorunda kaldım. Hiç bir şey sonsuza kadar sürmez, elbet bir sonu vardır. insanoğlu yine de bunu bilerek yaşamak istemez işte, kendini aldatmayı sever. Biz de kendimizi evleneceğiz, hep beraber olacağız diye kandırıyorduk.

Yaz bitiyordu, ilişkimiz hala sağlamdı. Ancak gözle görülür bir konuşma ekgibliği başlamıştı, ikimiz de rahatsız olsak ta bu durumu tartışmak istemedik. Okul açıldı, çıktığımızı kimseye söylemediğimizden dolayı bayağı şaşırmışlardı. Ama çok fazla olumsuz tepkiler aldım beyler, insanlar neden bilmiyorum ancak beni ona fazla görürlerdi. Belki de aşk gözümü boyadığı için onu çok gördüm, çocuksu saçma hareketlerine boyun eğdim. Ancak insanlar her yorum yaptığında biraz daha gözüm açıldı, garip oldum. Yine de seviyordum, ayrılmak istemiyordum.

insanlar, yaşamadıkları duygular hakkında yorum yapan insanlar. insanların dünyasını başına yıkarlar, o gün bu gündür hiç bir insanı ne arkadaşım ne sevgilim olarak sindirebildim içime zaten.

Günden güne daha kötü oluyordum, bir yandan da artık hiç buluşmuyorduk.