Gelin de söyleyeyim size. Siz asosyalsiniz. Bir kızı görüyorsunuz. Onu seviyorsunuz. Daha sonra onu tanrılaştırıyorsunuz. Gözünüzde kusursuz oluyor.

Fakat siz hala yüzü sivilceli pis huylara sahip insanlarsınız değil mi? Üstelik tipinize bakınca neden beni camiye bırakmamışlar diye soruyorsunuz kendinize.

Tabi durum bu iken korkuyorsunuz. Diğer korkak bin kuruları bile rahatça onu her yerden arkadaşlığına alabilirken siz facebook'un dan burcundan tut, evinin adresine arkadaşlarından tut, bütün sülalesine kadar araştırıyorsunuz. Neden mi? Çünkü salaksınız bir hiç uğruna asla geri gelmeyecek zamanınızı harcıyorsunuz.

Değer veriyorsunuz, bütün gününüzü onu düşünerek geçiriyorsunuz, en alakasız yere bile onu görme umuduyla çıkıyorsunuz. Sırf onunla konuşabilmek için kendinize katabildiğiniz herşeyi katıyorsunuz. Onun gibi kusursuz olmaya çalışıyorsunuz. Ama olmayacak boşuna uğraşmayın.

Aylar sonra bir gün geliyor ki ya o kız yanında allahın beslemeyi unuttuğu bir kekoyla kol kola oluyor, ya da birdenbire kendi hayatı doğrultusunda, sizi hiç tanımadan hatta belki beyninin en köşesinde bile sizi hatırlamadan yoluna devam ediyor. Ve siz onu bir daha göremiyorsunuz.

Zamanınız, yaptıklarınız, verdiğiniz değer. Bunları ona başka kim verebilir? Başka kim onu benim gibi sevebilir? Uzaktan görsem bile elim ayağım tutulan ben yerine kendini bilmez haysiyetsiz bir huur çocuğu belki de onun elini tutacak.

O yüzden beyler. Lütfen beyninizi kullanın. Şu an kendimi amaçsız hissediyorum. Nerdeyse bütün günüm olan insan birdenbire hayatımdan çıktı. Hem de daha ona dokunamamışken. Daha onunla konuşamamışken.

Kim bilir belki konuşması iğrençtir, belki iki yüzlüdür, belki yalancıdır, belkide bana ihanet edecekti bir süre sonra.
Ama yinede bütün bunları kendim görmek isterdim.
Kendi kurduğum hayal dünyamda değilde şu gibtiğimin dünyasında yaşamak isterdim. 2 hafta sonra yavaş yavaş unutucam. Fakat ya geçen yıllar? Ya geçen bu kadar boş zaman?
Ona beslediğim ilgi? Bunlara ne olucak? Benden başka kim bilicek onu bu kadar sevdiğimi?

Böyle bir durumda olan varsa gibtirip gidip rezil olmak pahasına söylesin adam gibi. Yaşayarak öğreneceksiniz kaçarak değil. Sonra eliniz bomboş bin gibi ortada kalırsınız benim gibi...