Sözlükle yeni tanıştım. Birçok hikaye gördüm fakat gördüklerim beni hayrete düşürdü. Nasıl olur da görmedikleri ve yaşamadıkları olayları korkmadan hikayeleştirirler ? diye ...

Gerçek bir olaya tanık olmak isteyenler okusunlar,

Ben 34 yaşındayım. Son 12 senedir yaşadıkalarıma burada kimsenin tahamül edebileceğine inanmıyorum. Ben bekar biriyim aslında bekar değilim sadece bir insan yok hayatımda...

Ciddi şekilde dinleyecek arkadaşlar sizlere uyarım var. Korkak olanalar bu kısımdan sonra başka bir sekmede başka bir şey okusun.

Sene 21 Ağustos 2003 günlerden perşembe .. yani perşembe cuma gecesi olmuş oluyor alında bilen bilir hiç unutamadım o geceyi...

Babam imam o gece eve geldiğinde pek telaşlıydı. Onu bu konuda çok uyarmıştık ama insanlar başı dahi ağrısa okunmak için babama gelirlerdi. Yine o günelerde bize gelen bir kadın vardı istanbul'dan gelmişlerdi gayet normal görünen bir kadın olada sürekli boş boş bir yere odaklanır ve kendi kendine arapça konuşup dururdu. Babam buna birşeyler okuduğunda ise gözleri kızarır çığlık atıp bayılırdı. o geceden sonra herşey normal giderken babam 21 Ağustos gecesi eve geldi ve o kadar aceleydiki tayin alıcam dedi müftülükten münhal kardo sordum beni tayin edicekeler 15 gün e orda başlicam ama yarın hazırlanın gidicez dedi.

Edit: Sorularınız için;
twitter.com/zuzumbilesi
instagram zuzumbilesi_official

Twitter ve inci sözlükteki hesabım dışında aktif kullandığım hesabım yoktur.
---
9 sene sonra gelen Edit: Kendimi 90 yaşında tüm arkadaşları ölmüş, sadece tansiyon şeker hastası olup ölmeye hevesli yaşlılar gibi hissettim. Kimse kalmamış eskilerden...