Ne biz mutlu olduk ne bizi sevenler. Mutlu olmayı lüks gördük. Bu taktan nefes alış verişlerimize çok gördük belki de. Beni kimse senin kadar sevmeyecek belki de derken aslında çok şey geçiyodu içinden ya da geçmiyodu bilmiyorum. Ama ben geçtiğini hayal ettim hep. Keşkelerle dolu bi hayal dünyası yaratmıştım o zamanlar kendime ama o keşkelerle nasıl başedebileceğini hayal dünyama kimse öğretmemişti. Geri vitesi olmayan abuk sabak bi araba gibiydi bizimki. Hep ileri ama gözün hep aynada.