21.yüzyılın 2.ya da 3.yiliydi, bir milyona satilan walkmanlardan almistim. O hafta sonu babamda kaliteli bi boncuklu tabanca almisti bana, boyle emniyet kilidi zamazingosu falan vardi tabancanin. Bilen bilir ben üniversiteyi kazanip izmire gelinceye kadar hep dükkâna babama yardıma giderdim. Yine bigun dükkânda calisirken babam imaret camisinin o aradaki bi mükellefe gidip evrakları almami istedi. Bende walkmani taktim, tabancanin şarjörünü fulledim ve atisa hazirladim emniyet kilidini acip belime yerlestirdim. Polat alemdar gibi yürüyom karaman carsisinda.. Derken benim yaslarimda 3-4 cocuk gordum, top oynuyolar. Çocuklara laf attim aklimca cocuklari tabancayla vurup kaccam, öyle plan yapmisim. Neyse iste cocuklar ne diyon len sen diyip uzerime gelmeye basladilar bende buyuk bi artislikle tabancayi cikardim dogrulttum bunlara bastim tetige. Ama sktimin tabancasi boncuğu atmiyo daha dogrusu tetige basilmiyo. Emniyet kilidini acmayi unutmusum olayin heyecaniyla aklimada gelmedi. O anla ilgili hatirladigim son sey; radyodaki kadinin "beethovenin 9 nolu senfonisi dinliycez" lafidir. Beethovenin 9 nolu senfonisini dinleyerek dayak yedim. Karaman icin fazla elit bi insan olduğumu o an anladim zaten