Murat abi demişken, onun da hayatı pek kolay sayılmazdı.
Babacan bir insandı, incin bir ailede büyümüş dolayısıyla erken yaşta tanışmıştı hayatla, hani şu pembe olmayan tarafıyla.
Babası itin önde gideniydi, kumar desen onda, içki desen yine onda.
Az biraz para mı buldu, gömerdi karıya kıza.
Annesi desen bezmiş, geçmiş kendinden de çocukları uğruna katlanıyor bu cehennemden bozma hayata.
Murat abi de sırtlanmış, annesini de ablasını da ağır aksak gidiyordu işte bir şekilde.
Yani Murat abi adamdı. Halden anlayan bir insandı, babacan bir yapısı vardı. Tarık'ı görünce kapıya yöneldi, koşar adım geldi yanlarına.
Kocaman gülümsedi Tarık'a, bir makas aldı yanağından.
-Oo! delikanlı hoş geldin, dedi.
Tarık o an için çekinip, daha sıkı sarılmış olsa da polis abilerinin kollarına, sonrasında çok sevecekti Murat abiyi. Arkasından bir kız geldi sert ve kararlı adımlarla.
Esmer, orta boylu, güzelce bir kız.
Bakışları da adımları gibi sertti. Gülümsedi Tarık'a, bir anda kanı kaynadı Tarık'ın bu kıza.
Annesi gibi gülümsüyordu, yumuşacık.
Eğildi Tarık'a doğru:
- Merhaba, dedi. Ben Gözde, hoş geldin aramıza. Aç mısın bakalım?
Sonraki yıllarda en çok duyduğu cümlelerden biri olacaktı bu Tarık'ın.
Gözde ablanın babası vefat ettiği için o da annesine bakıyordu, Murat abi ile benzerlikleri vardı. Fakir bir ailenin tek evladıydı.