takıldım gökhanla gece saat 1-2 de eve dönüyordum. talaşta seyire gidip paso manzara iziyorduk. dertleşiyorduk. beni bir Gökhan anlıyordu mk. hatta bütün bu yaşadıklarımı anlatınca ağladı mk. benimle birlikte ağlayan bir tek dostum olmamıştı o güne kadar. Gökhan adamdı adam. allah başımdan ekgib etmesin onu mk. dalga geçerdi benimle. ender, ben de bıraksan seni ne yaparsın lan derdi. mk kimsem yok zaten. bir Gökhan var arkadaşım. o da giderse tam kafayı yerdim galiba mk. onun desteği çok önemliydi benim için.