bir çay bahçesinin önünde durduk. Gökhan, oğlum üzülme lan dedi. boşver dedi. biz yalnızken daha mutluyuz. baksana etrafına. onlar çok mu mutlu sanıyorsun dedi. tam o anda yanımızdan el ele tutuşmuş bir çift geçiyordu. mihrapla o an geldi aklıma. bir kere bu yanlış metrobüse binmiş mk. yarı yolda geri dönmüş. tek başına saat 9 da ipeksarayın kenarındaki ıssız parkta bekliyor. yanlarında da erkekler varmış. beni aradı. ender gel beni al, yanlış metrobüse bindim dedi. yanına gittiğimde koşa koşa bana gelip sarıldı. çok korktum ender, sen olmasan burada böylece kalırdım. taksi numarası da bilmiyorum dedi. beni yurduma bırak dedi. mk o koşup gelip sarılması, ağlaması.. korktum demesi. lan dün gibi aklımda mk.