size insanları umursamamayı öğreticem

insanları umursamamak mı? O da neymiş amk? dediğinizi duyar gibiyim. Çoğunuz, zaten insanları umursamadığını düşünüyor olabilir.

Biri bana böyle bir soru ile gelse, bende ona diğer insanları umursamadığımı söylerdim. Bu inanç egomu rahatlatırdı.

Ancak insan içinde peçeteyi çıkartıp burnumu silmeye, öksürmeye, hapşırmaya bile çekindiğimi farkettim. Bir topluluk olunca, içimi bir korku kaplıyordu. Hoşlandığım bir kız görünce, bir kızla kesişince konuşmak ne yanına gitmeye bile çekiniyordum. ne oluyor du amuna koyim?

Çoğu insanın sahip olduğu bir korku benide ele geçirmişti. Bu; ilgi odağı olma, dışlanma, küçük görülme korkusuydu. Bu korkunun temelide bu insanları umursamaktan geliyordu.

bu verdiğim örnekler ortaokuldan. ortaokul 8 de benim için herşey değişti. Okula gittiğim bir gün baya baya hastaydım.

Matematik öğretmeni çok ciksi bir kadındı, 35 yaşında felandı. Onun dersinde miğdem bulanmaya başladı. keşke kola içmeseydim diye içimden geçirmeye başladım ama artık çok geçti. Wc ye gitmek için izin almam gerekiyordu, ayağa kalktım ve öğretmene doğru yürüdüm. izin istemek için ağzımı açmam ile onun üzerine kusmam bir oldu. Göğüs dekoltesinden benim kolalı kusmuklarım süzülüyordu ve 30 kişilik sınıf kendinden geçmişti.

...

Şimdi size soruyorum. Böyle bir durumda, benim yerimde olsaydınız; ne yapardınız? nasıl karşılık verirdiniz? neler hissederdiniz?