Biz 4 kardeşiz. x, w, y ve z. Bu sabah sevinç dolu bir şekilde uyanıverdik. Şen şakrak bir şekilde de yeni kıyafetlerimizi giydik.
Bugün özel bir gündü. Saygıdeğer efendimiz için tören düzenliyecektik. Oluşmamızı sağlayan, nefes alıp vermeyi kendisine borçlu olduğumuz, babamızın saygıdeğer taşakları içindi bu tören.
Çok heyecanlıydık. Heyecandan titriyorduk. Bu töreni yılda 1 defa yaptığımız için bu denli heyecanlanmamız gayet normal.
Tören için balonlar , konfetiler vs hazırladık. W kardeşim, ses sistemlerini hazır etti. X kardeşim de saygıdeğer efendimiz için küçük ve ahşap bir sandalye yapmıştı. Yere de kırmızı halı serdik. Tören hazırlıkları bitmişti. Artık saygıdeğer efendimizin gelmesini bekliyorduk. Alfabetik bir şekilde sıraya girdik. Ve saygıdeğer efendimiz müzik eşliğinde içeri girdi. Babam dizlerini kırdı akabinde saygıdeğer efendimizi küçük ve ahşap sandalyenin üzerine koydu. Saygıdeğer efendimiz yaşlanmıştı. O eski deli dolu, şen şakrak, tuttuğunu koparan efendimizden eser yoktu. Ama bunu belli ettirmemeye çalıştık ve hep güler yüzlü olduk.
Alfabetik sıraya göre babamızın saygıdeğer taşağını öpüp boynumuza doladık. Bir müddet babamızdan öğütler dinleyip 2 dakika saygıdeğer efendimiz için saygı duruşuna geçtikten sonra töreni sona erdirdik.
Genelde ölenlerin arkasından saygı duruşuna geçilir ama biz kıymetli olanın değerini yaşarken biliriz.

BAZI ŞEYLER VARKEN KIYMETLiDiR.