Artık ne eve uğrar olmuştum nede okula. Akşamları Keriman teyzenin bahçesinde ki köpeğe verdiği yemek artıklarını çalıp kendim yiyordum. Bizimkiler beni arıyordu. Ama onlarla muhattap olmak istemiyordum. Geceleri Keriman teyzenin köpek kulübesinde yaşıyordum. dıbına kodumun köpeği beni rahatsız etsede artık alışmıştım. Bazı geceler birbirmizi yalıyorduk. Sonra birgün Turgut 31.sini gördüm tam çöpten yemek alıyordum ki Turgut, Serkaaan napıyorsun burada. Anlattım olanı biteni. Hemen aniden yanımızda bir büyük belirdi. Açtık dertleşiyoruz. Turgut dedi ki yanlış yaptın oğlum sen. Eğer babanla anan vuruşmasaydı sen doğumıcaktın dedi. Bu sefer daha da şaşırmıştım hem sinirliydim hem hüzünlüydüm. Neden daha önce söylemedin dıbına kodumunun ne dedim? Oda ne bilim senin bu kadar cahil bir bin olduğunu. Biraz içimde ki öfke yatışmıştı artık o hayalleri aklımın bir köşesinden silmeye çalışıyordum. Ve artık evime gitmenin vakti gelmişti. Yavaş yavaş evimin yolunu tutmaya başladım. Annemi bahçede birşey ekerken gördüm. Napıyorsun Kadın orada!? Geç içeri dedim. Bana tuhaf tuhaf baktı. Hemen ağlmaya başladı oğlum neredesin kaç gündür seni arıyoruz falan filan. Sus kadın kocan olacak alçak evde mi dedim? Ağzıma bitane vurdu. O vurunca hayla onu nasıl savunabiliyorsun oruspuuuuu diyerek tekrardan kaçtım. Artık ait olduğum yere Kerimanın köpek klubesine dönmüştüm. Ardından Turgut'a gidecektim. Daha öğrnemek istediğim cevapsız sorularım vardı. Hepsinin bir bir öğrenecektim bu akşam!