Yazdığım şeylerin her kelimesi içimi acıtmaya başlıyordu. Daha önce bir kız için böyle şeyler yapmamıştım. içimde bu tür duygular beslediğimi yeni yeni fark etmeye başlamıştım. Ağlaya ağlaya yazdığım o 8 sayfa yazıyı bir kırtasiyede özenle hazırlattım. Sonuçta bunu onun için yapmıştım. Cuma günü üstüne beyaz bişey giymiş dantelli. Altına da bir tane turkuaz dar pantolon normalde kızmam gerekirdi. Ama ayrılık acısı içime oturmuştu . Sadece sustum ve yanımda olduğu 1-2 saatin keyfini çıkarmak istedim. Elimden geldiğince güçlü durmaya çalıştım . O da bana bir şeyler yazmıştı. Öyle güzel şeyler yazmıştı ki şuan bile aklımda bazı kelimeleri canlanıyor. Ama onca zaman sonra cümleleri toplayacak kadar hatırlamıyorum. Ki bu benim için daha iyi bir şey. Okuyunca bu kıza olan sevgimin büyüdüğünü farkettim. ikimizde üniversitede ayrılma korkularımızı dökmüşüz kağıtlara. Bi karşı cins ilk kez benim için böyle güzel şeyler yazmıştı. Ben abazanın tekiydim. züt görmem yetiyodu aletin kalkmasına. Bu kızın yanındayken şap yutmuş gibi oluyordum. Tık yok. Ama kalbim sadece o olunca bu denli hızlı çarpıyodu. Ve ben bunu abazalığa tercih ettim. Sizlere şöyle açıklayayım. Bi insana değer verecekseniz gizli verin. Karşınızdaki bunu anladıkça yıpranırsınız. Bende ilk başlarda bunun saçma olduğunu düşündüm. Çünkü verdiğim değerin karşılığını alıyordum. Kız daha önce yaşadıkları yüzünden bana karşı çok soğuktu ilk başlarda. Ama pes etmedim. Çünkü seviyordum. Kız güveni paramparça bir halde geldi bana. Beni o fırtınalı geçmişi arasında kalmışken seçti. Ben bu kıza yamuk yapamazdım. Her ne kadar kimseye güvenmesem de verilen değer ve güvenin kıymetini iyi bilirim. Sizde böyle olun üzülmek istemiyorsanız eğer.