O yolu gidip merdivenleri çıktık. Teyzeye verdik suyu. Sonra geri döndük. Tuğçe öyle sevindi ki anlatamam. O gülünce , tiz sesini duydukça benim içim bir tuhaf oldu. Mutlu oldum. Benim oturduğum evden beçin kalesi yürüyerek ebesinin amında arabayla 30 dk sürüyor yayan siz düşünün. Sırf kız yürümek istedi diye onla o yolu yürüdüm. Ve bir gram yorulmadım . Eve gidince 1 saat sırf o günü düşünmüşümdür beyler. Neyse bu da anlatmayı unuttuğum bi anımdı. Bu da çıktı aradan. Devam edeyim kaldığım yerden. Okulların kapanmasına 1 hafta vardı. Kız o 1 hafta gelmedi. Arada konuştuk ama çok üzülüyordum. Kızın yüzünü görememek canımdan can alıyordu. Hala hissederim bu acıyı. Ama alışmayı öğreniyorsunuz. Neyse bu 1 hafta gelmeyeceğini söylediğinde çok kötü oldum kıza A4 kağıda 2 sayfa yazı yazdım içimden gelenleri. Ve onunda elinde bir kağıt vardı . O da yazmıştı. Ve dediklerimizin çoğu aynıydı. Düşünsenize siz ona sürpriz yapmak için yazıyorsunuz ve onunda aynısını yaptığınızı görüyorsunuz. Kader olabilir mi? inanır mısınız ? Ben inanmazdım. Ama bu fikrimde çok çabuk değişti . Sanki birbirimizden kopya çekmiştik yazarken. O kadar benziyordu kullandığım kelimeler , cümleler, konu herşey aynı gibiydi. Aynı metni yorumlamış farklı insanlardık sanki.