Evet beyler devam ediyorum.ilk göz yaşımı döktükten sonra farkettim. Yavaş yavaş bu kıza bağlanmaya başlamıştım. Elimde olmayan sebeplerden dolayı sadece bu kızı düşünüyordum. Ama hala onunla çıktığıma inanamıyordum. Çok garip bi duyguydu. Bi insan evladına bağlanmak ve kendi hayatının odak noktası olmasını sağlamak çok ama çok garip. Sadece onu düşünüyorsunuz ve sadece onunla olmak istiyorsunuz. Ulan anne babamla bile 1 saat oturup konuşmam. Ama günün her saati her dakikası yanımda olmasını ister oldum. Yani bu duygu zamanla daha da gelişecekti. Yine de yavaş yavaş ona bağlanmaya başladığımı hissettim. Ben insanlara güvenmem. Güvenimi hep boşa çıkardılar. Ama inanın ben bir insana ilk defa gözü kapalı güvendim. Dürüstlüğüne inandım. Dediğim gibi beni aldatmadı. Ama verilen en ufak bir sözün bile tutulmaması inanın o güveni zedeliyor. O kızı çok farklı gördüm . Sözlükte hikayeleri dolanan kaşarlar gibi değildi o kız. Değil “amk” falan demeyi “lan” bile demiyordu. Arada ağzından kaçınca kızıyordum hatta. Benim sevdiğim insan böyle konuşamaz diye. Çok kısıtladım beyler. Elimde değil ama inanın onu benim kadar seven biri olmayacak. Kalıbımı da basarım. Bende kimseyi onun kadar sevemeyeceğim.