3 eylül doğum günümdü. ne ailem ne arkadaşlarım kutlardı mk. hatta ben bile unuturdum. kimse giblemeyince mk ne yapayım? o gün bir mesaj geldi. doğum günün kutlu olsun diye. mehtaptı bu. vay mk dedim. hüzün bastı içimi. hayatımda ilk defa doğum günümü kutlayan birisi vardı. ama ben ne yaptım? kıza, sen bana o kokuşmuş niğdeyi hatırlatıyorsun yine de sağ ol diye mesaj attım. niye böyle yaptım peki? bilmiyorum. belki yalnızlıktan, belki o güne kadar kimsenin kutlamadığı doğum günümün bir daha hiç kimsenin kutlamamak istemesinden. hüzün vardı mk içimde. yaz tatilinde okulun açılmasını hiç istemezdim. sevmiyordum soktuğumun şehrini. büyük şehirde yaşadığım için züt kadar yerler bana dar geliyordu. abartmıyorum mk içinizde niğdeli orosbu çocuğu varsa (yarısı orosbu çocuğudur bu niğdelilerin. kafası kırıktır) bilirler çarşıda biraz yürüdün mü kayseri-adana otoyoluna çıkarsın.