Günaydın diyeceğiz birbirimize ama hemen ardindan oyle bir konu acilacak ki , hani birseyler yapmaliymisimda unutmusum bana bunu hatirlatacak o anı kolluyor sanki. "Gunaydin guzellik" demek gelsede icimden, neyi unuttum sorusunun cevabini bulmadan sadece bakismakla yetinecegim gibi duruyor. Yinede bir kavga degil tatli bir hatirlatma guzelligiyle bakiyor, ne ben unuttugum şeyin onu uzmesini istiyorum ne o ben herhangi birşey söylemeden bana hatirlatmak istiyor, oyle bakisiyoruz ve ben hatirlayana kadar konuşmayacağız.