hayat hikayemi anlatıyorum piçler gelin lan

ve bir cuma günü çok sevdiği ama bir türlü sevdirilmediği istanbul'undan ayrılıyor the gibko. iş arkadaşlarına veda ediyor ama bir yandan da herkes bana ibretle bakıyor: herkes gidip kurtulmak istiyor gibtiğimin adliyesinden ama torpil bulamayan garibanlar ne yapsın, onlar cefayı çekiyor... torpil bulup işini halledince de insanlar daha itibarlı bakıyor sana karşı, bu işin düzenini gibiyim de neyse, kurtuluşa giden yolda her şey mübah amk.

ankara'ya geliyorum, bir zamanlar staj yaptığım ankara adliyesine adımımı atıyorum... Komisyon beni sallıyor nerde batık, nerede işlerin düzgün gitmediği, nerede elaman açığı olan mahkeme varsa oraya veriyor. orada da işler kötü ama istanbuldaki adliyeden kat be kat rahat, ulan hiç olamazsa adama benzeyen bir masan var, istanbulda nerede dıbına koyum adam akıllı çalışacak masa...

savcılıkta çalıştığım için mahkeme işlerine ve usulüne alışmakta biraz zorlanıyorum ama azmediyorum bütün işlerini çok kısa sürede öğreniyorum, işin kurdu oluyorum...

ankara'ya yerleşip iyi kötü bir düzen kurduktan sonra aşık olduğum kız aklıma geliyor, diyorum ben bu kıza açılırım...

devam mı binler ?