Fotoğrafları aldıktan sonraki gün akşam Buse'lerle dışarı çıkmıştık. Fakat artık bende bir şeyler değişmiş ver farklıydı. Her zaman oturduğum arabanın sağ arka koltuğu daha karanlık, içimdeki bazı duygular daha güçlü, her zaman kitlendiğim kapı açma yeri daha nostaljikti. Artık bir çıplak fotoğrafa sahip ergenliğinin ilk sınavında bir adım ilerleyebilmiş ve hedefe doğru azimle giden bir avcıydım. Sanırım bunun gibi duygular beni o gün çok iyi oynamaya itmişti. Açıkçası haftasonu bir şansım olduğu gerçeği beni Buse'ye karşı o gün az da olsa ilgisizleştirmişti. Böyle bir şey daha önce olmamıştı ve gayet iyiydi.
Fakat tek kötü yanı işin zamanlamasıydı.