Şakanin zamanı değil işim var tkdci rahat bırak beni dedi. Tam döndüm gidiyorum salondan kavga sesleri gelmeye başladı. Kemalle koşarak girdik içeri dibina koduklarim kapı arkasına pusmuslar. Girer girmez bir acı hissettim kafamda. Gözümü açtığımda yıkılmış denecek kadar eski bir fabrikadaydik. Ama yanimda kemal yoktu sadece Zeynep vardi. Kemalin sesini duyabiliyordum ama anlayamiyordum ne söylediğini.