Deniz bana bakıp direk sarıldı, "Kardeşim benim sen Ebrar'dan sonra mı bozdun be? Sen sevgilisi olana yazmazdın Ayı, biliyorsun be kardeşim dost acı söyler en çok senin başına geldi niye hala yapıyorsun başkasına?" Öylece bakakaldım, Deniz çok haklıydı ama beyler inanır mısınız? Ben şuanda bunu istiyordum, o yüzden bahaneyi sıktım. "Ayrılmışlar oğlum" dedim. Güldü, "Ulan bilmiyor musun Nilgün'le o pekekenti, iki günde bir ayrılıp tekrar barışırlar, o çocuk o kızı tapulu malı gibi koruyor, Murat'ın başına gelenleri bilmiyorsun galiba?" Murattan pek haberim yoktu beyler, ama o gün öğrendiğim kadarıyla olay şuydu Murat Nilgün'e yazıyordu, Nilgün'ün sevgilisi bu olaydan hoşnut olmayıp şehir dışından istanbuldaki arkadaşlarını arayıp Üniversiteli tayfaya kendince liseli avlattırıyordu. Tabii ben sadece güldüm devam ettim. Nilgün'ün kadıköyde kendi evi var zaten oğlum, kimsenin haberi olmaz işte diyiverdim. Deniz de bana dik dik bakıp, birader git lan hadi dedi. Haklıydı, o halde bu son gün bir daha yapmam söz dedim? Anlaşmıştık. Kafasını salladı, hadi bugünlük eyvallah derken o ben tuvaletten çıktım. Tekrar Nilgün'ün yanına gittim. Bir bira daha söyledik artık oturmuş sanki sevgililer nasıl oturursa öyle oturuyorduk, bir elim dizindeydi fakat çok ileride tutmuyordum. Diğer elim de masadaydı öylece oturuyorduk, ömrüm boyunca sevgililerimle öyle oturmayı sevdim, arkadaşlarımla bazen masda otururken kol atarım arkadaşıma, gizli bir şey söyleceksem o zaman söyleyebilirim, ama sevgilimle bir türlü öyle oturamadım, birbirine sokulup oturmayı ben de severim ama sevgilime genelde o zaman tek kolumla tam bir sarmalama yaparım, kol atma değil yani. Neyse sonuç olarak öyle oturduk Nilgün'le sonra da 4. biradan sonra kalkıp evine gittik. Evin kapısını açar açmaz yatağın üstüne oturdum, kitaplarına ve odasına bakıyordum. Öylece takılıyordum işte, bir sigara filan yaktım etrafa bakınırken gülümsedim, Ebrar'ın odası kadar bir evde, Ebrar'ın yakın bir arkadaşını gibmek üzereyken aklımdan ne geçtiğini ben bile merak ediyordum beyler.