[ 18 Haziran 2015 / 13:45 / Kayıt No : 7 ]

Nedime kameraya yine ürkek bakışlar atıyordu.

Beyefendi terapistinin değiştiğini lafa giren bayan sesiyle anladı.

-“ Burayı seviyor musun?” diye tatlıca sordu terapist.

Nedime cevap vermedi. Kaçamak bakışlar atıyordu etrafına.

-“ Seni sürekli bağlıyorlarmış. Neden yaptıklarını biliyor musun?” diye devam etti. Nedimeyi konuşturmak tek amacı gibiydi.

Biraz daha çekingen davrandıktan sonra, ağzından cımbızla çekilirmişçesine;

-“ Kendime zarar vermeyeyim diye... ”

Terapist nedimenin cevap vermesiyle derin bir nefes aldı. Sohbeti istediği yönde yönetebilmek için bir fırsat doğmuştu.

-“ Kendine zarar vermek istiyor musun?” diye sordu sakin bir tonda.

Nedime soruyu duyar duymaz odaksız bakışlarını birden terapiste doğrulttu.

-“ istiyorum.” Diye cevapladı.

-“ Peki neden?”

Nedime biraz daldı. Düşünce havuzunda belli bir süre gidip geldi.
istemsiz oynadığı belli olan yüz kasları kasılmaya başlamıştı.

Terapist Nedime’nin eline dokundu. Destek olmak için orada olduğunu anlatıyordu.
Kızcağızını gözleri dolmuştu,ses tonu inceldi. Ağlamak üzereydi.

-“ Çünkü hakediyorum..” diye cevapladı gözleri yaşlarla kısılmışken.

Sesi çatallaşmış ve titriyordu.

-“ şşş, şş Asla... Asla... “ diyordu terapist.

Beyefendinin içi daralmıştı. Kaydı sonlarına doğru sardığında ise gördüğü manzara onu bir kez daha şaşırttı.

Az önceki ağlamaklı kız kendine gelmiş, Terapiste bir şarkı mırıldanıyordu.

-“ Aklın kimde kaldıysa böylee..”

-“ Nerden öğrendin bu şarkıyı ?” diye sordu terapist. Nedimenin neşesi yerindeydi.

-“ Televizyon odasında” diye cevapladı çocuksu bir edayla.

-“ Çok sevdin galiba,he?”
-“ Evet, Beni anlatıyor” diye cevapladı nedime.

Beyefendi Nedime’nin cevabı üzerine istemsiz bir şekilde Kahkaha attı.
Kaşları alnını delip geçiyor, Küçük dilini yutmuş bir şekilde, eliyle düşmüş çenesini tutuyordu.

-“ Bu kız deli değil.. Dahi..” diyebildi şaşkınca ekrana bakarken.