Adem, sigarasını yerdeki toz birikintisinde söndürdükten sonra, bilgisayar masasının çekmecesinden işporta telefonunu çıkardı. Rehberde aradığı numarayı bulup çaldırdı. Cevap gelmemesine rağmen ısrarla çaldırıyordu. Aranan,sonunda açtığında uzun bir esnemeyle karşıladı adem’i.

-“ Ne var dıbınakoyayım ne arıyorsun bu saatte?”

-“ Bak bana, bilgisayarın açık mı?” diye sordu adem aceleyle.

-“ Açık,hep açık dıbınakoyayım ,he?”

-“ Selim Koçak”

-“ Hı?” diye cevapladı karşıdaki, uykusunu bölmüş olmanın sersemliği hala üzerindeydi.
-“ Selim Koçak,Bu adamı bul bana, adresini bul, telefondan nokta atışı yap. Bekliyorum hadi.” Diye celallendirdi karşısındaki adem.

Ayaklanma sesleri ve devam eden esnemelerle adem’i biraz beklettikten sonra;

-“ Kadıköy’de ? Noldu dıbınakoyayım sen bulamıyor musun? Sen öğrettin oğlum bunları bana, hayret bişey ya..”

-“ Oğlum, dinle,Proxy aracısız nete bağlanıyorum, Emniyet müdürlüğünün ağındayım şu anda. Kayıtlarına giremem.” Diye cevapladı adem.

-“ Ne emniyet müdürlüğü,Ne taklar yiyorsun yine sen?”
Adem cevap vermedi.

-“ Geçen de adli vaka ıvır zıvırları istedin, kimlere çalışıyorsun oğlum sen?” diye sordu aranan.

-“ Ciddi adamlara” diye cevapladı adem.

-“ Büyük işler peşindeler,” diye de ekledi.

-“ iyi, yaraklara yan basma da..” diyerek güldü karşıdaki.

-“ Gevezeliği keste adresi yolla.” Dedi adem. Karşıdaki onaylayınca telefonu kapattı.